Λίγα λόγια για τον/την: Στέλλα Σπανού
- Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές της σπουδές στο τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου το 2002, έχοντας πραγματοποιήσει πρακτική άσκηση στην Ψυχιατρική Κλινική του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας.
Το 2003 ξεκίνησε την ειδίκευση της στη Συστημική -Οικογενειακή και Ομαδική- Ψυχοθεραπεία στο Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων, ενώ το 2007 έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο στη “Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού” από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, εκπονώντας έρευνα με θέμα: «Bullying at work- Ψυχολογική παρενόχληση στον χώρο εργασίας».
Πιστεύοντας και η ίδια στην έννοια της βιωματικής εκπαίδευσης, εντάχθηκε σε θεραπευτική ομάδα συστημικής προσέγγισης και ολοκλήρωσε την προσωπική της θεραπεία (2010). Επίσης, παρακολουθεί συνεχώς σεμινάρια, συνέδρια και ημερίδες στον τομέα της ψυχοθεραπείας και της ψυχικής υγείας,
Έχει εργαστεί στο Κέντρο Ημέρας του Γενικού Νοσοκομείου “Ασκληπιείο” Βούλας στα πλαίσια προγράμματος Stage, ενώ από το 2010 συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων του Υπ. Παιδείας ως σύμβουλος-εκπαιδεύτρια στο έργο “Σχολές Γονέων”. Από το 2009 εργάζεται στους τομείς της ατομικής και ομαδικής ψυχοθεραπείας παιδιών και εφήβων, καθώς και της συμβουλευτικής γονέων, σε συνεργασία με κέντρα ειδικών θεραπειών.
Ταυτόχρονα, διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στο οποίο πραγματοποιούνται ατομικές και ομαδικές συνεδρίες εφήβων και ενηλίκων στην περιοχή της Βούλας, ενώ ραντεβού μπορούν να πραγματοποιηθούν και σε συνεργαζόμενο χώρο στον Γέρακα Αττικής.
Άλλες δημοσιεύσεις από τον/την Στέλλα Σπανού:
Τα αδέλφια μας εισβάλλουν στη ζωή μας, συχνά ακάλεστα, και από την πρώτη μέρα της συνύπαρξής μας μαζί τους ξεκινάει να χτίζεται μια σχέση ζωής. Αν και η ιστορία είναι γεμάτη από εφιαλτικά παραδείγματα αδελφών που έφτασαν στα άκρα από ζήλια και ανταγωνισμό, στις ζωές των περισσότερων «κανονικών» ανθρώπων η αδελφική σχέση δοκιμάζεται και εδραιώνεται…
Οι περισσότεροι γονείς παραδέχονται ότι είναι πολύ σημαντικό να θέτουν όρια, εντούτοις δυσκολεύονται να το κάνουν πράξη και μάλιστα με τρόπο σταθερό και αποτελεσματικό. Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να βάλουν όρια και κανόνες στα παιδιά τους γιατί νιώθουν ότι θα γίνουν “κακοί”, ότι το παιδί τους θα πάψει να τους αγαπά και ότι θα το στεναχωρήσουν….
Είναι αρκετά σίγουρο ότι στις προηγούμενες γενιές οι γονείς ήταν απόμακροι από τα παιδιά τους. Φρόντιζαν τις πρακτικές τους ανάγκες για τροφή και στέγη, όμως καθώς το θέμα της επιβίωσης ήταν πολύ πιο έντονο, ειδικά σε αγροτικές περιοχές, υπήρχε μεγαλύτερη συναισθηματική απόσταση. Πιθανά για αυτό τον λόγο, οι περισσότεροι γονείς σήμερα θέλουν να είναι «φίλοι»…
