Η άθληση των παιδιών θα είναι πάντα επίκαιρη

Ημερομηνία δημοσίευσης άρθρου: Οκτωβρίου 7, 2015 Συγγραφέας: KidsGo Κατηγορία: Δραστηριότητες

Το άρθρο αυτό μάς το έστειλε ο αναγνώστης Χαράλαμπος Σταμέλος και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ!!!

Με αφορμή την εβδομάδα σχολικού αθλητισμού στην Ευρώπη, ως πατέρας δύο αγοριών, 4,5 και 3,5 ετών, δικηγόρος στο επάγγελμα, αλλά και ως πρώην αθλητής καλαθοσφαίρισης, στίβου και κολύμβησης σε σχολικό-ερασιτεχνικό επίπεδο, θέλω να πιστεύω ότι η άθληση των παιδιών θα είναι πάντα επίκαιρη και οι γονείς πρέπει να έχουν στο μυαλό τους και αυτή την πτυχή για το μεγάλωμα των παιδιών τους.

Έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά για το θέμα αυτό, από ανθρώπους πιο ειδικούς από εμένα.

Αυτό που θα ήθελα να μοιραστώ είναι μερικές σκέψεις μου και η εμπειρία μου.

Πέρυσι τέτοια εποχή αποφασίσαμε με την σύζυγο να εγγράψουμε τον μεγάλο μας γιο στην κολύμβηση. Ο μικρός παρακολουθούσε έξω από την πισίνα. Φέτος πια και οι δύο κάνουν κολύμβηση. Είναι πραγματικά πολύ ευχαριστημένοι από αυτό που βιώνουν. Στα θετικά συγκαταλέγω τα εξής, όπως τα ανακαλώ βάσει όσων έχω δει ως τώρα:

(α) εξοικείωση με το υγρό στοιχείο, που δημιουργεί διάθεση για μπάνιο στην θάλασσα όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά και τον χειμώνα,

(β) συνδυασμός στοιχείων πειθαρχίας προπόνησης και παιχνιδιού-απόλαυσης,

(γ) αναζωογόνηση και διάθεση για φαγητό χωρίς να χρειαστεί να λες «φάε παιδί μου», αλλά ακούς «μπαμπά/μαμά πεινάω». Εκεί είναι η ευκαιρία να δοθεί στο παιδί ένα φρούτο (π.χ. μπανάνα) και να συνδυαστεί η άσκηση με υγιεινή διατροφή,

(δ) ανάπτυξη γνωριμιών σε ένα «ασφαλές» περιβάλλον,

(ε) «ειρηνικός» τρόπος ανάπτυξης του σώματος και της ψυχής, αφού κατ’ αρχήν δεν υπάρχει το στοιχείο της σωματικής επαφής ή του ανταγωνισμού,

(στ) εκγύμναση με ελάχιστους κινδύνους τραυματισμών ή επιβάρυνσης του σώματος.

Βέβαια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι το παιδί να το θέλει. Εάν ένας γονιός έχει άγχος, θα το μεταδώσει στο παιδί του, και το παιδί μπορεί να αντιδράσει. Φαίνεται πάντως ότι το κολύμπι και το ποδήλατο είναι οι καλύτερες σωματικές ασκήσεις-αθλήματα για τέτοιες ηλικίες (3-6 ετών). Το λέω αυτό από τον τρόπο που τα δικά μου παιδιά τουλάχιστον απολαμβάνουν μπάνιο και ποδήλατο, αλλά και όσα έχω διαβάσει (βέβαια ποτέ δεν σταματά η επιστημονική συζήτηση σε τόσο ευαίσθητα θέματα).

Μετά τα 6-7 πιστεύω ότι το παιδί καλό είναι να δοκιμάσει ένα ομαδικό άθλημα (αυτό τουλάχιστον αναφέρουν τα εγχειρίδια προπονητικής μπάσκετ, με το οποίο έχω ασχοληθεί έχοντας παρακολουθήσει και σχετικά σεμινάρια). Πάντως ήδη και τα δύο παιδιά με ρωτάνε «πότε θα πάμε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, στίβο, τοξοβολία, αναρρίχηση κλπ». Με άλλα λόγια, από όσα ακούνε στο σπίτι από εμάς τους γονείς, από όσα βλέπουνε στην τηλεόραση (παιδικές εκπομπές ή αθλητικές εκπομπές) βλέπουν τον εαυτό τους μέσα στον αθλητισμό χωρίς πίεση ή άγχος αλλά ως μια κανονική διαδικασία που τους δίνει χαρά, ενδιαφέρον και νέους φίλους.

και

Θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι έχει μεγάλη σημασία ως γονείς να ελέγχουμε τις υποδομές (π.χ. ο καθαρισμός της πισίνας με όζον είναι προτιμότερος), τους προπονητές, τον τρόπο μετάδοσης της γνώσης, καθώς επίσης και να λάβουμε όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά έγγραφα από τον παιδίατρο, ειδικούς ιατρούς αν υπάρχει ειδικό ιατρικό πρόβλημα κλπ. Σκοπός είναι πάντα να κάνουμε κάτι καλό για το παιδί, όχι να του προκαλέσουμε άγχος ή ψυχικό/σωματικό τραύμα.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι σημασία έχει το παιδί να αθλείται, όχι να πάει για πρωταθλητισμό. Δεν πρέπει να του μεταφέρουμε την πίεση να είναι πρώτος/πρώτη, να φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα κλπ. Σημασία έχει το παιδί να δομήσει την προσωπικότητά του και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, και ειδικά στην κολύμβηση, να μάθει να κολυμπάει και να απολαμβάνει τα μπάνια του και ως παιδί και στην ενήλικη ζωή του, έχοντας αποκτήσει τις αντίστοιχες γνώσεις και δεξιότητες προς όφελός του.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προβάλλουμε στο παιδί την δική μας επιθυμία, αλλά πρέπει να ακούμε όσα εκείνο θέλει. Π.χ. μπορεί να μας αρέσει το μπάσκετ, αλλά το παιδί να ζητάει ποδόσφαιρο. Εάν αυτό είναι που θέλει, αυτό είναι καλό να κάνει χωρίς να του δημιουργούμε ενοχές ή αμφιβολίες ή να το πιέζουμε να αλλάξει γνώμη.

Πάντοτε όμως βαρύνουσα σημασία θα έχει η γνώμη του παιδιάτρου αλλά και του παιδοψυχολόγου ή του προπονητή αθλήματος στο οποίο ο γονιός συναποφασίζει συναινετικά τελικά με το παιδί του ότι αυτό θα κάνει.

Δρ Χαράλαμπος Σταμέλος
Δικηγόρος και καθηγητής – εκπαιδευτής ενηλίκων